Op zaterdag 17 juni 2017 vertrok in de morgen een hele karavaan richting Zwolle. Zowel de dames in hun Jan van den Berg als de heren in hun Moby Dick waren klaar om de sloepen door de grachten van Zwolle heen te jagen.
Nadat de heren traditiegetrouw de inwendige mens hadden versterkt bij tankstation Westwal togen zij richting Zwolle. Onderweg passeerden diverse onderwerpen de revue. De maatschappelijke en politieke problemen van dorp, land en wereld werden tussen het weghappen van de saucijzenbroodjes door in een mum van tijd opgelost. Ondertussen verzorgden zowel Hessel als Pieter de muziek terwijl Arie ons de nieuwste vormen van mobiel entertainment liet zien. Nadat wij Kampen gepasseerd waren gingen diverse worsten van slagerij Cretier door de bus. Geef toe, bij Kampen wordt een Urker altijd een beetje flauw. De reis zette zich voorspoedig voort. Waar tref je in deze dagen zulk voortreffelijk vervoer?
Het kranen ging in Zwolle volgens de regels. Na een gezellig onderonsje met een dolgedraaid keuringsmannetje van de Federatie Sloeproeien Nederland (die man moet er ook door) roeiden wij de Moby Dick naar zijn plek. De stuurman van de Jan van den Berg was al aanwezig met zijn vrouwelijk gevolg. Ook de dames waren op en top voorbereid.
Pieter en Albert schreven zich in voor de wedstrijd en namen de tactieken door. Bij voorbaat stond vast dat dit een spannende race zou gaan worden. Daar zijn twee redenen voor aan te wijzen.
Ten eerste was onze stuurboordslagroeier voor zijn werk bij een plaatselijke elektricien door zijn eigen baas hoogstpersoonlijk afgevaardigd naar Mallurka (lees Mallorca) om aldaar een sanitair-elektrisch probleem van een superjachten te verhelpen. Het ging er om spannen of Albert-Jan op tijd in Zwolle zou zijn om de stuurboordlinie aan te voeren.
Ondertussen zetelden wij ons gezellig in het Zwolse gras alwaar wij genoten van een commercieel Zwols kopje koffie. Diverse heren wandelden rustig door de binnenstad alwaar zij het personeel van een Zwolse bakker moed en krachten gaven om hun werk die dag met veel arbeidsvreugde voort te zetten. De vraag blijft overeind staan of het personeel dit ook zo heeft ervaren.
Afijn, uw schrijver is iets afgedwaald. De tweede reden waarom deze race spannend zou gaan worden is vanwege het parcours. De grachten lenen zich slecht voor inhaal manoeuvres. De tijd om in te halen moest dan ook ten volle worden benut met explosieve intervallen.
Ondertussen vernamen wij dat Albert-Jan het niet ging redden. Er doen zich op het moment van schrijven kwade geruchten op dat de tegenstand opzettelijk de vlucht heeft vertraagd omdat zij begrepen dat zij tegen een Moby Dick met Albert-Jan aan boord totaal kansloos waren. Hier zal verder onderzoek naar worden gedaan.
Er is geen moment van wanhoop geweest. Direct werd actie ondernomen. Nadat de hoge organen van overleg bij elkaar waren gekomen heeft men unaniem besloten om Margriet nog een keer in te zetten. Met een heuse reddingboot werd Margriet op topsnelheid overgevaren naar de Moby Dick. Daar aangekomen ontfermden de heren zich over Margriet zoals een kip over haar kuikens. IJverig werden haar spullen geïnstalleerd, vers water aangevoerd en beide schouders ingetaped.
Met recht mag gezegd worden dat Margriet hier een top prestatie van ongekend formaat heeft neergezet. Op één dag 32KM roeien. Door deze actie, die bij het schrijven van dit stuk nog steeds ontzag inboezemt, zal de komende tijden haar naam in één adem genoemd worden met de legendarische groten van de vereniging.
De Moby startte al laatste. Na een voorspoedige start legden wij het eerste rondje door de gracht af. Albert en Geert gooiden tijdens het ronden van de bochten flink de kracht op hun riemen. Pieter gaf met zijn vertrouwde stem het slag tempo aan en stuurde de Moby behendig door de soms nauwe grachten heen. Hierna schoten wij het Zwarte water op. Daar kon het inhalen beginnen. Hessel schoot vanaf de kant verschillende plaatjes. Nadat wij onder de laatste brug doorschoten gooide de stuurman en zijn team de Moby Dick om. Tijdens deze manoeuvre werden twee vijandelijke sloepen uitgeschakeld (lees: ingehaald).
Als een gek terug weer naar de grachten van Zwolle. Nu begonnen de praatjes wat los te komen in de boot. Onze Nestor, de muur van Berlijn, Jurie maande de jonge honden tot stilte en riep ze tot orde. Uiterste concentratie was vereist zo bleek later in de grachten. Het veld kropte aardig in.
In de grachten werd alles van de stuurman gevraagd. Dan weer de kracht erop, dan geroeid. Gelukkig lieten diverse schippers desgevraagd de Moby voor. Soms zaten de grachten helemaal dicht, en toch bleek Pieter opvallend vaak een gaatje te vinden. Met enige verbazing begreep ik later dat de Moby geen schade heeft opgelopen noch schade heeft gemaakt tijdens deze race. Tijdens de laatste twee ronden in de grachten kwam het team helemaal los. Het team, de boot en zijn stuurman werden één. In het heetst van de strijd werden nieuwe strijdkreten geboren die veel ontzag en angst inboezemden bij de tegenstand zo hoorden wij later.
Als je daar je gedachten over laat gaan moet het wel een ontzagwekkende verschijning zijn. Twaalf wilden die als een bezetene aan hun riemen trekken. Luut die met zijn glimmende kale hoofd ondertussen met zijn handdoek nog even snel het bloed van zijn riem afveegt. Geert die onder het roeien zijn shirt van zijn lijf afscheurde. Erik die tijdens het roeien een fles toverdrank met geheime inhoud leegpompt. Jacob en Rick die als pijlsnelle roggen naar voren schoten en als perfecte slagmannen functioneren. Als laatste wil ik daarbij Jurie noemen die verscheidene bomen heeft omgehakt. Zijn opvolger was tijdens deze race mee in de kop van de boot om inspiratie op te doen. En dat heeft die jongen zeker: ‘’haal in die mietjes!’’
Na het finishen genoten wij samen met onze mederoeiers van een vloeibare versnapering in de boot. Onze buurman aan bakboord zijde kreeg het op een gegeven moment op onverklaarbare wijze op zijn heupenpen en gooide zijn kruiser los. Maar daar kregen wij een heel gezellige sloep met roeiers als buren voor in de plaatst terug. Diverse roeiers kwamen de loftrompet steken over de perfect georganiseerde Vuurtorenrace.
Bij de prijsuitreiking later bleek dat de Moby Dick door allerlei boosaardige en sluwe berekeningen van hogerhand buiten de prijzen gehouden werd. Een dag na de race vernam ik zelfs dat er een vermoeidheidsberekening is opgenomen.
En toch was het de Moby Dick die de snelste tijd neerzette van alle deelnemende sloepen: 1 uur en 28 minuten.
Na een gezellige terugreis waarin wederom weer door twee mensen tegelijkertijd de muziek werd verzorgd keerden wij terug op Urk. Zowel de Moby als de Jan van den Berg werden door de heren op hun plek geroeid. Het klokje was weer rondgegaan voor Roeivereniging Urk!
Maarten Post
juni 2017