In aanloop van deze wedstrijd moesten er eerst wat hobbels genomen worden, namelijk: gaan we wel wedstrijden doen in verband met een teruglopend aantal heren leden en met welke sloep gaan we roeien? Gelukkig kwamen er aan het begin van het seizoen nieuwe en oud leden bij. (en nog steeds verschijnen er nieuwe mannen op de trainingen) Dit maakt dat we voldoende roeiers hebben voor de aankomende wedstrijden. We hopen dat door het lezen van onze verslagen en de media aandacht dat er meerdere mannen en vrouwen enthousiast worden.
We hebben besloten om dit jaar het roeiseizoen in de Moby Dick te roeien. We hadden na eerste training dus vijf weken om een goede ploeg te smeden en Pieter werd stuurman worden van de mannen dit jaar. De trainingen waren met veel wind, regen en grote golven. Het weer zat dus niet echt mee. Toch trainden we één conditie training en één krachttraining per week en bouwden we de training duur uit naar een uur en drie kwartier, want Grou stond voor de deur en deze race is ongeveer 21 kilometer. De ploeg was er klaar voor en stuurman Pieter had een team voor Grou gekozen. Dinsdagavond (drie dagen voor de wedstrijd) kreeg een ingedeelde wedstrijd roeier een grandioos idee om met z’n vrienden een wintersport vakantie te boeken naar Frankrijk en hij vertrok woensdag. Jammer hoor om je team achter te laten in plaats van hen mee te nemen naar de sneeuw…. Gelukkig had Gerrit tijd in z’n drukke periode van tentamens. Hij ging als vervanger mee. Probleem opgelost!
Vrijdag morgen zijn de sloepen door de kraan van Hoekman uit het water gehaald. Ook de dames gingen Grou roeien. Vorig jaar zijn we maar één keer gezamenlijk op pad geweest en dit jaar gaan we wat meer met elkaar uit roeien. Altijd gezellig met een grote groep.
Zaterdag ochtend zouden we om 08.30 vertrekken bij de schuur. Iedereen was mooi op tijd en alle zwemvesten, hoosbakken, stootbanden, touwen en riemen werden in de sloep gelegd. Alles liep op rolletjes, mooi weer, vrolijke roeiers vol adrenaline en zo kwamen we met veel grappen en grollen aan in Grou. Het was hier perfect geregeld met kranen etc. We konden al snel een plaatsje zoeken aan de overzijde aan de kade. Een hele vriendelijke mevrouw bood haar prive steiger aan en we mochten over haar straat rond het huis lopen om zo naar het roeicafé te gaan. Wat een mooie ligplek hadden we. De roeiers namen koffie, thee, brood, bananen, marsen en snickers en dergelijke om zich voor te bereiden op de komende wedstrijd. De dames kregen startnummer 25 en de heren kregen nummer 71 (laatste startnummer). De nieuwe mannen Ramon en Maarten kregen nog de nodige tips. Onze oud roeier Arie kon het wel op z’n ervaring en we moesten maar zien hoe het ging lopen. Samen moesten we het gaan doen. De stuurman had als doel gesteld om binnen de twee uur te finishen.
Het start schot klonk om 13.10 en we waren weg. De race begon!
In een constante slag met een gemiddelde snelheid van 11 km gingen we voor de wind van start. Na het pikmeer kwamen we de eerste smalle doorgang van een oud sluisje tegen. De stuurman gaf een hele ingewikkelde instructie over beide boorden gelijk door de sluis en wonderbaarlijk ging het goed. Op weg naar de volgende nauwe
doorgang. We kropen langzaam naar onze voorgangers. Na de Peanster plas kwamen we bij een sluisje deze namen we toch roeiend. Pffff vijf centimeter over aan beide kanten, maar het ging goed. De snelheid was ietsje gezakt naar rond de 10.5 km maar het bleef wel heel constant. Door verschillende sloten heen kwamen we achter de roeiers van de Gebroeders van Amerongen te hangen. Een mooie strijd kregen we zo om ze voorbij te gaan en bij de grote brug met een haakse bocht moest het gebeuren dacht de stuurman. Pieter zette zijn roeiers op scherp en zette een lange interval in met als doel als eerste bij de brug aan te komen. De riemen kraakten en de roeiers voelden dat het kon en het lukte!. Wel ging de sloep van Amerongen daarna op twee meter achter ons hangen. We probeerden ze stuk te roeien echter onze achtervolger gaf geen krimp, hooguit vier meter ruimte. Na de wedstrijd hoorden we dat zij erg blij waren dat we ze voorbij gingen want ze konden mooi in onze kielzog hangen en hun gemiddelde snelheid liep op. We roeiden zo gedreven verder en passeerden enkele sloepen tot dat we achter een sloep uit Rotterdam kwamen. Deze sloep gaf ons geen ruimte om te passeren en de stuurman wilde met de Moby Dick niet aan de buitenkant komen want we hadden een snelheid tegen de 11 km aan en konden makkelijk voor de gele boei samen met de gebroeders van Amerongen er omheen. Maar Rotterdam gaf geen ruimte ondanks alle vriendelijke verzoeken met luide stem van de stuurman, met dien gevolge dat de Moby Dick noodgedwongen de boei aan de verkeerde kant passeerde. De gebr. Van Amerongen stopten zelfs om toch de boei te ronden. Erg jammer voor hen en ons. Dit had niet gehoeven zo, maar de race ging verder.
In een constante slag met een gemiddelde snelheid van 11 km gingen we voor de wind van start. Na het pikmeer kwamen we de eerste smalle doorgang van een oud sluisje tegen. De stuurman gaf een hele ingewikkelde instructie over beide boorden gelijk door de sluis en wonderbaarlijk ging het goed. Op weg naar de volgende nauwe
doorgang. We kropen langzaam naar onze voorgangers. Na de Peanster plas kwamen we bij een sluisje deze namen we toch roeiend. Pffff vijf centimeter over aan beide kanten, maar het ging goed. De snelheid was ietsje gezakt naar rond de 10.5 km maar het bleef wel heel constant. Door verschillende sloten heen kwamen we achter de roeiers van de Gebroeders van Amerongen te hangen. Een mooie strijd kregen we zo om ze voorbij te gaan en bij de grote brug met een haakse bocht moest het gebeuren dacht de stuurman. Pieter zette zijn roeiers op scherp en zette een lange interval in met als doel als eerste bij de brug aan te komen. De riemen kraakten en de roeiers voelden dat het kon en het lukte!. Wel ging de sloep van Amerongen daarna op twee meter achter ons hangen. We probeerden ze stuk te roeien echter onze achtervolger gaf geen krimp, hooguit vier meter ruimte. Na de wedstrijd hoorden we dat zij erg blij waren dat we ze voorbij gingen want ze konden mooi in onze kielzog hangen en hun gemiddelde snelheid liep op. We roeiden zo gedreven verder en passeerden enkele sloepen tot dat we achter een sloep uit Rotterdam kwamen. Deze sloep gaf ons geen ruimte om te passeren en de stuurman wilde met de Moby Dick niet aan de buitenkant komen want we hadden een snelheid tegen de 11 km aan en konden makkelijk voor de gele boei samen met de gebroeders van Amerongen er omheen. Maar Rotterdam gaf geen ruimte ondanks alle vriendelijke verzoeken met luide stem van de stuurman, met dien gevolge dat de Moby Dick noodgedwongen de boei aan de verkeerde kant passeerde. De gebr. Van Amerongen stopten zelfs om toch de boei te ronden. Erg jammer voor hen en ons. Dit had niet gehoeven zo, maar de race ging verder.
Op naar het prinses Margrietkanaal, maar wat is dat?! Er komt zomaar een partyboot uit een hele smalle riet sloot en de stuurman gilde “gestopt” tegen de roeiers en dat ging maar net goed. Met nog meer adrenaline werd er verder geroeid en de snelheid zat toen constant op 10.4 km in de zuigende sloten.
Het laatste stuk naar de finish moest er nog een haakse bocht onder een viaduct gemaakt worden en dit ging met veel kracht vertoon. Ook naar de finish gingen de mannen nog even los en ze lieten de Moby Dick nog even boven de 12 km/h knallen. De Moby Dick finishte in 1.58.08 met een gemiddelde van 10.4 km/per uur
Een mooie solide roeirace en de nieuwe roeiers hebben puik geroeid. Ook het team zelf heeft een schitterende prestatie geleverd door de snelste tijd te roeien van de 71 sloepen.
Door als team verder te trainen en de puntjes op de i te zetten, kunnen we als team nog sterker worden.
Verslag geschreven door (stuurman) Pieter Bakker