08-10-2005.
De laatste wedstrijd voor de vereniging en van een snel voorbij gevlogen seizoen, werd in Amsterdam geroeid. Alleen de dames met de Jan van den Berg vertrokken naar Amsterdam. De Moby Dick lag al in z`n winterstalling. Door schade en schande was vorig jaar gebleken dat deze sloep toch iets te breed is voor een race als… De Grachtenrace.
| Om half acht was het verzamelen voor de dames en na een korte instructie van Tiemen Romkes werd er richting Amsterdam gekoerst. Instructie?s die hard nodig waren met een wedstrijd als de Grachtenrace. Naast, dat er vier dames uit de reserve ploeg meededen liet Tiemen Romkes het sturen over aan Meindert Bakker. Hij was komen invallen voor de nog steeds revaliderende Harmen Romkes. Hij had de dames, vanaf de zomer vakantie, getraind en gevormd. | |
|
|
Dit is hem dan. De nieuwe inval stuur. |
| Op de Java kade in Amsterdam, stonden 2 kranen die 100 heren en 31 dames sloepen te water lieten. Eenmaal gelost werden deze in groepjes naar het Oosterdok gesleept. Dit is nabij het Scheepvaart museum en hier zou om 11.00 uur de start zijn van de 25 kilometer lange Grachtenrace. | |
| Zo ging het wel heeel gemakkelijk. Maar ja, en de leuke dingen komt gauw een eind. |
|
|
|
Veel sloepen met op de achtergrond het scheepvaart museum. |
| Er werd in groepjes van vier gestart. Drie heren sloepen en een dames sloep. De Jan van den Berg startte om half een, als laatste dames sloep. Gelukkig konden de dames een voorsprong nemen op de heren van hun start groep. In Amsterdam was een zelfde soort start als in Alkmaar, namelijk vlak na de start een (spoor)brug waar maar ruimte was voor 1 sloep. | |
| Een mooie maar ook snelle start. Later zouden zij wel weer ingehaald worden door een van de heren medestarters. |
|
|
|
Andere startgroepen. |
| Na deze brug was er voldoende ruimte. Via de IJhaven , Ertshaven en het Amsterdams Rijnkanaal ging men door het Lozingskanaal. Op dit kanaal werden er verscheidene bruggen gepasseerd die voor weinig problemen zorgden. Dit eerste stuk ging als een speer. Het slag tempo lag er goed in en de snelheid kon men mooi op een 11 km/h houden. Toch moest af en toe de zweep erover. Men voer hier alleen en had zo niemand om zich aan op te kunnen trekken. De bekende adrenaline kick die men krijgt, als men een andere sloep inhaalt, was hier ver te zoeken. De stuurman hield daarom het log goed in de gaten en greep direct in waarneer dit nodig was. | |
 |
In begin was er ruimte zat. |
| Het serieuze werk begon in de Hugo de Grootgracht. Niet alles was duidelijk aan gegeven en soms kwamen de toeschouwers te hulp door de juiste weg te wijzen. Het was een slingertocht door de grachten. Nauwe bruggetjes volgden nauwe grachten op. Bruggetjes waaronder men niet kon roeiden. Voor zo?n brug moest de sloep flink op snelheid gebracht worden om zo met voldoende vaart er onder door te schieten. Eenmaal er onder moest de stuurman zich aan de brug af zetten, om toch de snelheid zo hoog mogelijk te houden.
Telkens weer moest er opnieuw aangezet worden, zenuw en kracht slopend werk.
Ondertussen moesten er ook sloepen ingehaald worden, de geschreven route gelezen worden, bij brug nummer zoveel moet je stuurboord uit en bij brug die en die, moet je bakboord uit. En dan die rondvaart boten. Die kijken helemaal nergens naar, die ramden zo door. Ook zijn er grachten waar de woonarken, aan beide kanten, dubbel dik liggen. Precies in de midden varen want anders kost het je riemen. Teveel eigenlijk om alles in de gaten te houden.
Het kon dus niet uitblijven. Een afslag werd voorbij geroeid en men moest achteruit. Kostbare seconden gingen zo verloren en tot overmaat van ramp ging het bij de volgende afslag bijna mis. De stuurman zag net te laat dat hij linksaf moest en gooide in een laatste waanhoop stuur manoeuvre zijn roer helemaal om. De sloep knalde met de punt tegen een brug aan en de roeiers werden even flink door elkaar geschud. De sloep werd recht getrokken en voort gingen zij weer.
Maar dit kost tijd! Dat gegeven blijft rondspoken in de hoofden van de roeiers. Dit geeft spanningen in de boot die door een grauw of een snauw naar buiten komen. Dit geeft kracht om nog harder te trekken om zo de verloren tijd in te halen!
Toch lijkt het dat zo`n wedstrijd zo voorbij is. De route verveelde niet. Elke meter staat weer garant voor een ander schouwspel. Voordat je het weet is de finish in het zicht. Een sprint wordt aangezet en de laatste wedstrijd meters van het seizoen schieten voorbij.
Er wordt gefinisht in een tijd van 2 uur en 43 minuten en 37 seconden. Een tijd die toch zo`n twee minuten sneller was dan die van vorig jaar.
Toch vielen de dames buiten de prijzen. Een vierde plaats in de Hoofdklasse B en een zeventiende plek in het Algemeen klassement. Niet verkeerd, maar toch?. die verloren seconden blijven door je hoofd spoken.
|
|
|
|
Hij is er toch! Onder het mom van een dagje winkelen was Tiemen toch naar Amsterdam gekomen.
Hij kon het niet laten. |
| Ja en dan Mathilde. Afgelopen maandag 19 jaar geworden. Dan nog twee keer trainen, met op zaterdag een wedstrijd van 25 kilometer. Dan stopt het praten en gaan de ogen van zelf dicht. Nog van harte gefeliciteerd! |
|
| Uitslag van de Grachtenrace | |
