30-05-2014.
Iedere sport heeft wel zijn grote toernooi of evenement. Een Elfstedentocht, een Grandslam, een WK of de olympische spelen.
Zo is er in de sloeproei sport de Harlingen Terschelling Race. Een jaarlijks terugkerend evenement welke gehouden wordt iedere vrijdag na Hemelvaart. Een race van Harlingen naar Terschelling over een lengte van 35km. Een race die je niet zomaar even doet maar waar een goede voorbereiding echt nodig is.
Omdat roeivereniging Urk maar 1 sloep heeft die mee mag doen word dit afgewisseld tussen de dames en de heren. Vorig jaar waren de heren aan de beurt. Toen is de race vanwege slecht weer afgelast. De veiligheid van de roeiers kon toen niet gewaarborgd worden. Dus de heren konden het nog een keer proberen. De weers vooruitzichten waren in ieder geval goed!
Doordat de heren de andere wedstrijden roeien in de Moby Dick en de dames in de Jan van de Berg, werd er gekozen om op vrijdag een extra trainingsavond te houden. Zo konden de heren wennen aan de Jan van de Berg. Op de vrijdagavond konden de trainingen ook wat langer worden. De ploeg moest er aan wennen om lang op het water te zijn. Alles voor de nodige kilometers in de armen te krijgen. Toch zijn er altijd roeiers die dan door werk of andere bezigheden niet kunnen en die plekken konden dan mooi door dames worden opgevuld.
De trainingen van vrijdagavond stonden in het teken van kilometers maken. Zo werd er naar Schokkerhaven geroeid een tocht van 26km. Er volgenden nog meer tochten. Er werd geroeid tot het donker werd. Lange tochten waar, zo nu en dan ook ruimte was voor gezelligheid. Waar een grap of een verhaal in geringe mate werd het toegestaan.
Ieder jaar wordt er door het HT team in de Jan van de Berg ook een wedstrijd geroeid. Dit jaar werd gekozen voor Grou. Een wedstrijd van ruim 20km en een mooie race om de balans op te maken.
Langzaam maar zeker kwam de datum in zicht. 30mei stond bij iedereen rood omcirkeld in zijn agenda. De voorbereidingen werden getroffen. Echter een ander probleem doemde op. Er was nog geen volgboot. Diverse boot eigenaren werden gevraagd. Doordat de zaterdag na de HT race op Urk vlaggetjes dag werd gehouden, bedankte iedereen. Maar eindelijk bood iemand zich aan om met ons mee te gaan naar de race. Jacob Gnodde was bereid om met zijn speedboot ons te volgen en eventueel bij staan bij eventuele calamiteiten. Er werd opgelucht ademgehaald binnen de vereniging we hadden een volgboot. Want zonder volgboot is deelname niet toegestaan. En zo werd en weer verder getraind en voorbereidingen getroffen.
Ondertussen bereide de stuurman zich op geheel eigenwijze manier voor op de HT race. Hij boekte nog even snel een vakantie naar Gran Canaria op zich daar mentaal voor te bereiden op de race. Tijdens zijn afwezigheid werd de ploeg in de laatste week klaargestoomd door niemand minder dan Tiemen Romkes. Door zijn jarenlange ervaring kon hij de ploeg nog diverse tips geven.
Ondertussen moest Jacob Gnodde door technische omstandigheden afzeggen. Hierdoor heerste er lichte paniek binnen de vereniging. Met nog een week te gaan moest er opnieuw gezocht worden naar een volgboot. Gelukkig was daar Mellisa die haar oom Egbert van Veen van KDworkboats bereid vond om de vereniging te helpen. Hij stelde zijn Pro-Worker 750 beschikbaar en Egbert zou deze zelf besturen. Nu was alles voor elkaar.
Op dinsdag 27 mei werd de sloep naar Harlingen gebracht daar werd hij door André Borsch van BDS Harlingen te water gelaten.
De dagen werden afgeteld, lichte spanningen begon te heersen bij de HT ploeg. Nog een paar dagen en dan moest het gebeuren! Voor sommigen was het de eerste keer en voor weer anderen de tweede of derde keer.
Nu dan het moment was daar, vrijdag 30 mei was aangebroken. We gingen in alle vroegte naar Harlingen. Om 9 uur daar aangekomen werd eerst de volgboot nog even te water gelaten. En vanaf toen kon ieder zich op zijn manier klaar maken voor de start.
De Jan van de Berg was ingedeeld in de 9e startgroep met start nummer 84. Er deden deze 40e editie 130 sloepen mee. De spanning was om te snijden, de adrenaline schoot door de bemanning heen en toen klonk eindelijk om 11:10 het verlossende startschot. We waren gestart! Meteen koos de stuurman positie. Doordat we in het midden van de startgroep mochten starten konden we gelijk koers zetten richting de eerste boei. Bij het verlaten van de haven lag de Jan van de Berg op kop van zijn start groep. De spanning zakte bij iedereen, het ritme werd gepakt en de ademhaling onder controle gebracht.
Nu hadden we nog maar een doel. Dat was Terschelling. Het eerste stuk van de race was begonnen en voerde ons, volgens Erik die ons hier op attent maakte, langs de Pollendam. Inmiddels werd er afstand gedaan van De HES Amsterdam een 12 persoons sloep die diverse malen probeerde om de Jan van de Berg in te halen. Maar dit was onbegonnen werk. Er werd geroeid met krachtige slagen met een tempo van 28 slagen per minuut. De gezichten stonden goed, de geest wilde en het lichaam was getraind. De sloepen die eerder waren gestart kwamen al langzaam in zicht. 9 waren er al bij de start ingehaald er lagen er nog 74 voor ons. Een voor een werden ze ingehaald. Ondertussen moedigde de stuurman hier enkele van aan. Zoals de sloepen uit Rutten, Ens, Tollebeek, Kampen. Zelfs de 12 mariniers uit Den Helder werden moeiteloos in gehaald. Zo moesten er velen het opgeven tegen het geweld uit Urk.
Het eerste stuk werd met, het tij, tegen geroeid. Ongeveer op de helft van de overtocht was het tij beginnen te lopen. De wind was inmiddels ook aan getrokken tot windkracht 4. Er werd nog steeds constant geroeid en het mocht gezegd worden, de strakke trainingsschema’s waren van nut geweest.
Ondertussen werden de heren aangemoedigd door de Mellisa, Nanda, en Marja van het dames team. Zij waren aan boord bij Egbert op de Pro Worker 750. Zo nu en dan waren ze even uit het zicht omdat Egbert een kopje koffie ging halen bij andere volgboten. Maar na een vers bakje koffie midden op de Waddenzee kwamen ze ons weer trouw vergezellen.
Nu we al enkele uren aan het roeien waren begon toch lichte vermoeidheid en honger op te treden. Gelukkig was Pieter Bakker hier op voorbereid en had 2 trossen bananen meegenomen en deze werden vluchtig uitgedeeld onder het roeien. Tijdens een drink moment werden deze genuttigd. In tegenstelling tot andere teams wordt bij roeiploeg Urk gewoon met een hand door geroeid tijdens het eten of drinken. Dit is natuurlijk best lastig vandaar dat Dirk Teun dacht; Ik zal mijn broertje, die naast hem zit, even helpen met de banaan. Hij haalde de schil er af en wilde deze aan hem geven. Echter, Jan Willem was hier niet op bedacht en voor hij het wist had zijn broer de banaan bij hem naar binnen gerost. Nou ja, hij hoefde hem hierdoor niet meer te kauwen. Dus dat scheelde weer.
Er werd koers gezet richting het laatste tijdwaarnemings schip, de MS Octans. De Jan van de Berg had vele sloepen in gehaald er lagen er nog 4 voor ze. Deze waren zo ver uit het zicht dat ze vanaf dit punt zelf hun koers moesten bepalen.
Het bekende Schuitengat was dit jaar uit het parcours gehaald. Er kon door de stroming geen vaargeul gegraven kon worden. Er was een nieuw parcours uitgezet zodat de race 1920 meter langer was geworden. Het laaste stuk van de race werd ingegaan. Egbert moest ons verlaten omdat het hier te ondiep voor schepen werd. Vanaf dit punt was er ook geen route meer. Het moest op eigen inzicht gedaan worden. Kortom, zoek het maar uit!
En doordat we ver voor de rest van de sloepen lagen moesten we het ook echt alleen doen. Geen aanwijzingen meer en een stuurman zonder HT ervaring. Wat nu?
Het ondiepe gedeelte was grotendeels gedaan en vanuit het niets hoorden we een angst aanjagend geluid daar was Egbert weer met de dames. Ze schreeuwden de longen uit het lijf om de jongens aan te moedigen. Maar plots werd er door de roeiers geroepen GROND, GROND, GROND! Het was hier zo ondiep dat alleen de helft van het blad nog in het water gestoken kon worden.
De stuurman dacht slim te zijn door bakboord op te sturen. Immers op enkele meters van hem kon de Pro Worker ook varen dus daar is het diep genoeg. En dat was ook zo. De diepte werd gezocht maar de snelheid ging omlaag.Hoe kon dit nou? Vermoeidheid? Nee de stuurman had een verkeerde beslissing genomen!,
Achter hem op 500 meter afstand kozen de andere sloepen om stuurboord op te sturen en zo een klein stuk over zeer ondiep water te gaan. Maar waarom? Daar hadden ze stroom mee terwijl de Jan van de Berg stroom tegen had. Een foute beslissing maar er was geen weg terug! De laatste 2 km moest met stroom tegen geroeid worden. We moesten lijdzaam toezien hoe we aan de andere kant van de zandbak werden ingehaald. Er werd gefrustreerd gereageerd maar we moesten door. De rust kwam weer terug in de sloep en er werd weer gestreden. Na 2 moeizame kilometers werd de havenmond bereikt. Met trots maakte de stuurman de Urker vlag gereed en werd aan de sloep bevestigd.
Honderden mensen stonden aan de kant ons aan te moedigen. De Urker vlag wapperde fier achter de sloep. Vlak voor de haven werden we, door de verkeerde beslissing, nog in gehaald door enkele sloepen. Helaas.
In de haven werd er nog gestreden met de Twirre uit Makkum zij dachten ons nog in te halen. Maar dat nooit. Niet in een haven met de Urker vlag aan de stok. Dat nooit! 200 meter voor de finish werd alles nog een keer uit de kast gehaaldt. En we liepen zelfs uit onder luid applaus van het publiek en van de bemanning van de volgboot finishte de Jan van de Berg in een tijd van 3:37:10 een geweldige prestatie waarmee we respect hebben afgedwongen. Een prestatie die niemand meer van ons afpakt. Een prestatie waar Urk trots op mag zijn. Een prestatie door een ploeg, een team waar ik als stuurman Lucas Kramer trots op mag zijn. De ploeg bestond uit: Jacob de Boer, Albert Jan de Vries, Gerlof de Boer, Jan Bennik, Erik Bakker, Klaas Kramer, Albert Postma, Pieter Bakker, Jan Willem Bakker, Dirkt Teun Bakker.
Onze dank gaat in het speciaal uit naar Egbert van Veen. Voor het begeleiden tijdens de race en er voor gezorgd heeft dat de sloep in Harlingen kwam. Egbert, Hartelijk dank!
Nu werd er in de haven uitgerust onder het genot van een lekker broodje gerookte zalm. En de dag werd afgesloten met een gezellige bbq bij Jan en Gretha Bennik thuis. Ook jullie bedankt voor de gastvrijheid.
Lucas Kramer.