De eerste van de dames.

Zaterdagochtend. De sloep wordt nog even schoongemaakt en alles wordt in gereedheid gebracht.
Maar dan, het roer is zoek. Het roer wordt bij het takelen altijd achter de sloep vandaan gehaald
en in de sloep gelegd. En daar lag het nu niet! Zonde roer, geen wedstrijd. Snel werd er contact
gezocht met de stuurman van het tweede team, Abraham Ras, die het roer er had afgehaald.
Echter, deze was niet bereikbaar en de roeisters vlogen de haven op of het daar misschien
nog stond. Nog meer telefoontjes werden er gepleegd maar niemand wist waar het roer was.
Gelukkig belde Abraham terug en hij had het roer achterin de auto i.p.v. in de sloep gelegd.
Het roer werd opgehaald en men vertrok naar Lemmer.   

Dat achterste gedeelte waren we dus kwijt.

Er werd gestart in twee tallen en de Jan van den Berg was samen met de Voorbijganger het
laatste dames team. Na hen kwamen de heren. De Jan van den Berg kende een vliegende
start en was dus bij de streep al lekker op snelheid toen het start schot klonk. 

De opdracht was om een zo constant mogelijke wedstrijd geroeid. Zo kon men na de tijd
zien hoe de trainingen verder moesten. Het eerste gedeelte van de 22 kilometer lange
wedstrijd was met de wind mee. De wind die een kracht van 3 tot 4 kende. 

Het eerste stuk over de Grote Brekken werd een snelheid van 9,5 kilometer per uur geroeid.
Het 6 kilometer verderop gelegen eiland werd gerond en de wind werd pal tegen.
Er werd zo’n 4 kilometer met een snelheid van 8,0 km geroeid en ook dit ging zeer constant. 

De Jan van den Berg schoot het Langeschot kanaal in en daar was de enigste hindernis
in de vorm van een brug. Twee langzame sloepen gingen de Jan van den Berg voor en
men moest even stoppen om geen aanvaring te veroorzaken. De meegereisde Urker
supporters lieten zich vanaf de brug flink horen. De brug werd gepasseerd en de dames gingen
weer vol in de riemen hangen en de twee langzamere sloepen werden ingehaald. 

In de Woudsloot, over het Brandemeer en in de Rijpsloot was het broeierig warm en de
dames roeiden hier bijna helemaal alleen. Op zo’n gedeelte is het belangrijk om niet
af te zakken. De dames streden op dit stuk tegen zich zelf. Het was moeilijk en de
stuurman bleef zijn dames aanmoedigen. Langzaam werkten de dames de man
met de hamer buiten boord. Na een paar dipjes van 7,5 en 8,5 km/h werd de snelheid
rond de 9 km/h gehouden.  

Na de Rijpsloot roeide men de Grote Brekken weer op. In de bocht stonden de Urker
supporters weer luidkeels te schreeuwen. De laatste 6 kilometers was de wind weer
pal tegen. De laatste loodjes zouden zwaar gaan wegen. Toch werden hier weer de
snelheden constant op 8,5 km per uur gehouden. Dit waren dezelfde snelheden als op
de heen weg. De roeisters legden hun laatste krachten in dit gedeelte. 

De finish kwam in het zicht. De laatste dames sloep die werd ingehaald was de Garuda. 
Men begon aan de laatste kilometer. 

In deze laatste kilometer werd er een niet al te fraaie sprint in gezet en op een
laatste reserve kwamen de dames over de eindstreep.
De tijd, 2:42:17.
Een 9e  plaats in de Hoofdklasse Dames en een 17e plaats in het Algemene Klassement.

De klassering is nog niet top maar de progressie is zichtbaar.