25-05-2013.
De jaarlijkse sloepenrace in Grou moest weer geroeid worden. Dit keer alleen door de heren.
Dus was het deze keer om negen uur melden bij de schuur. Iedereen verscheen redelijk op tijd.
| Zelfs de boot was er iets na negenen. Toch bleek al snel dat we met een vervoersprobleem zaten. Toen onze stuurman Auke aankwam bij de vervoerder bleek dat er een personenbus op ons stond te wachten zonder trekhaak. De stuurman overdacht deze situatie en overwoog de mogelijkheden. Zullen we met deze bus? hier kunnen de roeiers in, en dan laten we de boot op Urk (geen trekhaak). Of zullen we met die andere bus die ze ons aanbieden? Hier kunnen geen roeiers in (niet op de officiële manier, maar wel een trekhaak voor de boot. Na enige overpeinzing bleek dat beide bussen maar mee moesten. Nu zaten we duidelijk met een vervoersoverschot. We hadden nu 16 plaatsen omdat Pieter ook met de auto ging. Maar goed een oud spreekwoord luidt: “Net genoeg is te kort”. Wat zou Grou ons dit jaar brengen? |
|
| Laten we even terugblikken op vorig jaar. Vorig jaar is deze race geroeid in 2:03 uur en de schade was een kale boot door de aanvaringen. Een gebroken slagriem en daarbij een boze Lukas (paar weekjes werk aan de riem). Een berg frustratie door de aanvaringen, wachttijden voor trage sloepen i.c.m. bruggen en door het wachten op binnenvaartschepen. Kortom Grou belooft weer wat te worden. | |
| Toch is Grou altijd een mooie race om te roeien met zijn 20,5km. De race is afwisselend door zijn vele sloten, meertjes en bruggen en bochten. Ook word deze race altijd goed bezocht. Dit jaar mocht de Moby Dick als laatste starten. (nummer 62). Twee minuten voor ons startte de Azorean High. | |
| Allereerst werd de sloep vlot gekraand en hierna kon het vervelende wachten weer beginnen. |  |
| Tijdens dit wachten werd de terugkerende onzin er weer uitgekraamd tegen elkaar en eet een ieder zijn kracht gevende versnaperingen, bestaande uit spaghetti, bami, lasagne, Snickers, Marsen e.d. Verder gaat iedereen even uitgebreid uit de broek zodat dit niet onder de race kan opkomen. | |
| Om twaalf uur werd gestart met de race. Eerst mochten de vrouwensloepen starten. Elke twee minuten startten vervolgens twee sloepen. Rond 13:10 was het pas onze beurt, dus wij moesten toezien hoe iedereen startte, terwijl wij nog lagen te wachten. | |
| De adrenaline begint op dit punt al goed te stromen en dit uit zich in agressie (tegen elkaar) en wat rare schreeuwen. |  |
| Maar de tijd brak toch aan dat we startten mochten. En dat deden we dan maar. We startten zogezegd als laatste en ook nog eens alleen. We vertrokken met een gangetje van 12 km/h. De stuurman kreeg in de haven maar moeilijk overzicht over de route en wat er voor hem gebeurde. Hierdoor moesten we nog een haakse bocht voor ander scheepsverkeer maken. Maar toen werd het juiste gat gevonden en schoten we het meer op. Er stond een redelijke windje (kracht 3-4). Dit hadden we in het eerste stuk mee. Hierdoor zat de snelheid er al goed in en het duurde dus niet lang voordat we de eerste sloepen inhaalden. Hierna schoten we krapper water in waardoor we meer te maken kregen met zuiging en variabele wind. Het parcours was nogal wisselvallig dus er moesten veel bochten gemaakt worden en ingespeeld worden op veranderende wind. De snelheid zakte bij wind tegen naar 10 km/h. Het slagtempo varieerde van 31 tot 32. De bemanning pakte dit goed op en de boot gleed goed. | |
| Meerder sloepen werden achterhaald en het we kwamen zachtjes aan bij het bruggetje waar vorig jaar de ramp gebeurde. |  |
| Hier kwamen wij vorig jaar in aanvaring met een sloep uit Terschelling die ons met een gebroken slagriem en kale neus recht andersom achterliet in een hoekje van een sloot. Wanneer de bemanning hieraan terugdacht werden ze nog kwaad en dus werd er hard aan getrokken. Toch ging deze brug dit keer prima en er was geen oponthoud. Zo ging het verder over meren en door sloten. Dan de wind op de kop en dan de wind weer mee. Slagtempo van 31 tot 31,5. Nu kwamen we aan bij ons volgende probleempunt. De scheepvaartroute. Deze route moest overgestoken worden om vervolgens weer in de sloten verder te roeien. Vorig jaar werden wij hier tot stilstand gedwongen door de sterke arm der wet (waterpolitie) om te wachten op een passerend binnenvaartschip. Wij hadden toen echter makkelijk nog kunnen oversteken. Dit mocht echter niet. Tot onze verrassing ging deze oversteek ook vlekkeloos. | |
| Sloepen werden behendig ingehaald door de stuurman. |  |
| Die tevens een aardig mondje Fries praat om de stuurmannen van de andere sloepen ertoe te brengen om een beetje uit te wijken voor de brede en snelle Moby Dick. Dit ging soms maar net. Af en toe werd een riem van een andere sloep geraakt of moest één boord een paar slagen in riet maken. Toch ging alles prima en voorspoedig. Dit was toch te mooi om waar te zijn. De snelheid zakte hier soms wat weg naar 9 km/h, maar kwam ook vaak weer terug naar 11,5. De Azorean High was nog in zicht en er werd geprobeerd om op ze in te roeien. | |
| Ondertussen waren we aangekomen op driekwart van de route. Hier moest een haakse bocht genomen worden onder een brug door. Stuurman Auke trok hier behendig aan de handrem en stuurde goed in. De Moby Dick schoot door de snelheid echter een beetje door en de zijkant van de sloep ramde de binnenkant van de brug. We waren echter snel weer op weg en iedereen had handen en vingers en riemen nog. Dit leverde weer wat agressie en adrenaline op en de snelheid steeg weer naar de 12 km/h. Nu liep de race langzaam naar zijn einde en werd het steeds drukker met het inhalen van sloepen. Veel sloepen kennen ons al en gaan op verzoek direct wat aan de kant om ons te laten passeren. Andere sloepen zijn wat horende doof en blijven wat langer in ons vaarwater roeien. Echter bij de aanblik van een naderende twaalf herensloep met de grootste en zwaarste riemen van geheel sloeproeiend Nederland en wat angstaanjagende brullen ging op het laatste moment een ieder toch maar aan de kant. | |
|
|
|
| Zo konden wij de laatste kilometer inzetten. De eindsprint werd gestart. Het licht ging bij iedereen op zwart. Aangekomen bij de laatste paar honderd meter werd in eens een aanmoedigende stem vanaf de kant gehoord die duidelijk in het Urrekers ons aanmoedigde. Erik Bakker hoor tot zijn vreugde dat er drie bekenden van hem op de kant stonden, namelijk zijn vrouw en zijn nog ongeboren tweeling. Dit gaf ons (maar vooral Erik) een flinke adrenaline stoot. En zo konden we met een gangetje van krap 13 km/h de haven binnenlopen. We hadden het maar weer even geflikt. |
|
| De race was geroeid in ruim 1:52 met een gemiddelde snelheid van ruim 11 km/h. Dit was volgens Pieter de snelste tijd ooit van de Moby Dick in Grou. Het was goed voor 68 watt en een 2e plaats in ons klassement en een 29 plaats in het algemeen klassement. | |
| Uitslag per klassement. | |
| Algemeen klassement. | |
