20 april 2013.
Zaterdag stond de eerste wedstrijd voor Roeiploeg Urk op het program.
Moby Dick en Jan van den Berg deden alle twee mee aan deze wedstrijd.
| De wedstrijd bestond uit twee gedeeltes. De dames roeiden de wedstrijd in de ochtend en de heren ’s middags. Gelijk starten zou de veiligheid in gevaar brengen omdat er veel beroepsvaart op het water is. De fabrieken draaien dag en nacht waardoor de schepen af en aan varen. |
||||
| Na 20 minuten vertraging startte de Jan van den Berg als eerste 3 van de 27 dames sloepen die meededen. | ||||
 |
Wie o wie trekt er weer een gek gezicht? | |||
| Tja, hoe zat het ook al weer met al die gele boeien. De een bakboord en de andere stuurboord passeren?!? |  |
|||
| Een snelle start zorgde ervoor dat de Jan van den Berg op kop er van door ging met achter zich de West-Arvada en de De Mac. Deze snellere sloepen haalden de Jan van den Berg voor de Zaanbrug al in maar zij kozen bij deze brug alle twee voor het zelfde doorgang en knalden zo op elkaar. De Jan van den Berg koos voor de andere doorgang en had weer ruim baan. | ||||
 |
De Zaanbrug. Rechts worden de sloepen te water geladen. Hier stonden de jongens de meiden flink aan te moedigen. | |||
| Men moest keren bij de Prins Claus brug, terug naar de Wilhelmina Sluis. Onderweg werd er onder diverse bruggen doorgeroeid. De wedstrijd verliep voor de dames wisselvallig. Op de stukken waar de wind tegen was zakte de snelheid teveel. Met hangen en wurgen konden de dames de finish op de Zaanse Schans bereiken. Tijd 1:57:09. 10e plek in hun eigen klasse en een 22e plek in het Algemeen Klassement. Gelukkig volgen er nog meer wedstrijden. | ||||
| De dames waren niet tevreden over hun prestatie’s. De stuurman trouwens ook niet. |  |
|||
| De Moby Dick was op deze dag een verhaal apart. | ||||
| A Bridge too far! | ||||
| Met in de hoofdrol: Jan van den Berg en Moby Dick! Crew: De dames en heren van Roeiploeg Urk |
||||
| Dit spannende verhaal neemt je mee in de bloedige strijd van de slag om de Zaan. Ervaar de spanning, het verdriet, de tegenslagen, de strijd en beleef de oorlog tussen de sloepen. | ||||
| Het begon allemaal op zaterdag 20 april 2013. Geheel Urk lag vredig te slapen totdat de dames en Roel met hun slagschip de Jan van den Berg op pad moesten om de slag om de Zaan uit te vechten. Het was voor de dames (en Roel) vroeg opstaan. De slag om de Zaan zou in verschillende delen worden uitgevochten. ’s Ochtends de damesteams en ’s middags de heren. Snelle boten starten eerst om zo weinig mogelijk vertraging in de race te krijgen. | ||||
| De heren zouden in eerste instantie rond 12 uur starten. Dit is de dag voor de wedstrijd verplaatst naar twee uur. Dit was ook gelijk de eerste tegenslag. Want dit betekent wachten, wachten en nog eens wachten. Maar dit is nog lang niet het ergste wat de dag ons brengen zou….. | ||||
Toen de heren aangekomen waren mochten wij gelijk kranen en duurde het niet lang of het wachten kon beginnen. Ondertussen waren de dames van start gegaan en konden de heren hun longen leeg brullen om de dames aan te moedigen. Daarna was het zwetsen geblazen en rondjes lopen en emmers van de wc juffrouw omschoppen  . Ondertussen werd een groot deel van het herenteam voorbereid door het ontvangen van een (gratis) massage van enkele kundige dames. |
||||
| Hierna was het tijd voor het krijgsoverleg en het bepalen van de strategie voor de naderende oorlog. De manschappen begonnen bloeddorstig te worden bij het zien van de voorbij roeiende sloepen en het gemasseerd worden. Allereerst werd een code-naam afgesproken voor de naderende operatie. Deze naam luidde: Slèg-umde-Zéén. Na enkele uren beraadslagen en na rijp beraad was het aanvalsplan gereed. Let u alstublieft goed op, want dit word ingewikkeld: Het plan luidde: Starten, rammen, snelste zijn, finishen. | ||||
| Na dit alles overdacht te hebben gingen de manschappen te boot het vijandelijke water op. Het uur naderde de klok van twee en de tijd was daar om te strijden. Er werd ons aangeboden om gesleept te worden naar het slagveld, maar wij besloten om dit stukje zelf wel te roeien. Dit was tenslotte een mooie warming up. Aangekomen bij de authentieke Hollandse windmolen zijn wij aangemeerd om de starttijd van de strijd af te wachten. Verschillende manschappen moesten hier even uit de broek en de laatste voorbereidingen werden getroffen. De spanningen lagen hoog bij bemanning en stuurman. Wat gaat er komen? | ||||
| Kwart voor twee werden de touwen los gegooid en werd er wat in de ronde geroeid en de concurrentie werd nog eens bloeddorstig in de ogen gekeken. De Moby Dick zat in de tweede startgroep en startte een minuut na de eerste startgroep. Er zaten drie boten in een startgroep. Onze belangrijkste snelheidsconcurrent (Azorean High) startte vier minuten achter ons. Om vier minuten voor twee was het moment daar om te startten. We lagen iets achter de startlijn te wachten toen het startsein klonk. Na het uitvoeren van een spikkelstart was de Moby Dick vlot op snelheid en werd een slagtempo van 31 slagen gehanteerd. | ||||
| Zo ging het in rap tempo richting de haven waar wij ook gekraand waren. De twee andere boten van onze startgroep werden vrijwel gelijk achter ons gelaten en het jagen op de eerste startgroep was begonnen. Tot onze verrassing duurde deze jacht vrij kort. Want binnen vijf minuten hadden wij de eerste startgroep achterhaald en deze sloepen werden vrij gemakkelijk ingehaald. Nu lag de Moby Dick op koppositie. Deze positie beviel ons wel en we besloten om deze positie maar te behouden. Snelheden lagen rond de 12 km/h. | ||||
| Aangekomen bij de haven hadden we al een flink gat geslagen en we gingen als een speer onder de eerste brug door waar de dames ons stonden aan te moedigen. Vanaf hier was het een kilometer of drie doorroeien en vervolgens keren en terugroeien langs de haven om weer verder te roeien richting het startpunt om vanaf daar nog een stuk van een kilometer of tien af te leggen. De haven lag achter ons. Het slagtempo lag op 31. De snelheid was goed. De wind was vrij gunstig, het zonnetje scheen, de Moby Dick op kop, het gaat goed. In de verte achter ons doemde echter een groene stip op. De Azorean High was in de achtervolging. Toch was ons strategisch oorlogsplan om de snelste te zijn, dus wij zouden ons niet zo gemakkelijk laten inhalen. Dus doorrammen mannen. | ||||
 |
 |
|||
| De Moby Dick alleen in aantocht. | Daar een stuk achter de Azorean High. | |||
| Onderweg kwamen we enkele bruggen tegen met namen van prinsen. De stuurman was op zoek naar de Prins Claus brug. Deze brug was het keerpunt. We gingen onder de prins Bernhard brug door en we ramden vrolijk verder. Blijf die Azorean High voor! Vijfhonderd meter na de Bernhardbrug keken we achterom. Tot onze schrik zagen we dat de Azorean High draaide na de brug. Verrek werd er gebruld. De Azorean draait! | ||||
| De stuurman trok wit weg. “Ik moest die brug gehad hebben” de Bernard brug was de keerbrug. Verdriet en verslagenheid heersten in de boot en er werd geschreeuwd van pijn. De Moby werd gedraaid. Terstond werd het verdriet en pijn ingeruild voor agressie en moed. Rammen die kant op. We zullen ze krijgen!! Het beloofde toch een slagveld te worden, een stuk of acht sloepen hadden ons al ingehaald toen wij de brug weer bereikten. Dit was voor ons echter geen probleem en diende meer als motivatie. Eerst moesten we in de ankers om te remmen voor een kleine opstopping onder de brug. Dit ging met moeite omdat enkele bemanningsleden niet meer konden stoppen van adrenaline. Toen werd vlot de befaamde Bernhard brug gepasseerd. | ||||
| Niets of niemand kon de Moby Dick meer houden. We naderden op topsnelheid het ‘peleton’ en door de herrie die een naderende Moby Dick met dertien losgeslagen barbaren vertrokken de gezichten van de bemanningen van de sloepen. Gezichtjes werden bleek en kinnetjes begonnen te trillen. Een enkeling riep zachtjes om zijn moeder en sommigen konden hun behoeftes niet meer ophouden. Ons blauw/witte slagschip naderde op ramsnelheid. Links rechts buitenom en binnen om werden sloepen ingehaald. Haastig maakte iedereen ruimte. | ||||
| Binnen tien minuten lagen we weer op kop barstend van de adrenaline. De snelheid van bovengenoemde manoeuvre lag op 14 km/h. Dit beloofde gekkenwerk te worden. We waren de haven alweer voorbij en we ging weer op weg naar het startpunt. Hier kregen we de wind in de rug en de snelheid lag hier rond de 12,5 kmh. De Azorean was in de verte in zicht. We zaten in de achtervolgen en het gat werd kleiner als we de wind mee hadden. We passeerden de ene na de andere brug terwijl we jacht waren naar het laatste keerpunt. | ||||
 |
Moby Dick in het slagveld. | |||
| We kwamen aan bij een aantal palen die het vaarwater in enkele delen verdeelde. De stuurman besloot om het middelste gat te nemen om zo weinig mogelijk te hoeven manoeuvreren en dus zo weinig mogelijk snelheid te verliezen. We naderden de palen tot tien meter tot plotseling een paar kinderen in een bootje ons duidelijk maakten dat we het meest rechter gat moesten nemen. De V12 van de Moby werd tot stilstand geremd (wat zeer moeilijk gaat). Vlug moest stuurboord boot om halen en we moesten de boot naar het andere gat roeien. Hier moest bakboord de boot weer de bocht om rammen en vanaf hier moest de V12 de boot weer op snelheid rammen. Weer verkeerd geroeid. | ||||
| Verdriet en pijn heersten onder de bemanning en stuurman. Waarom hebben wij ook altijd pech?? Maar de pijn en het verdriet sloegen om naar wraak, bloeddorst, agressie en moordlust. Hakken, rammen en lazeren richting die Azorean. Slagtempo van de V12 werd weer op 31 gezet en alle agressie werd in de riemen het water in gezet. Nog één kilometer tot het keerpunt en we zagen dat de Azorean al aan het draaien was. We zaten in de achtervolging. We passeerden de Azorean die al op de terugweg was. We ronden later het keerpunt en moesten nu alleen nog terug rammen. En dat deden we ook. Uit alle macht werd terug geroeid. Snelheid lag hoog en tempo was moordend. | ||||
2e snelste tijd zegt toch iets over hoe de rest van het parcours werd afgewerkt. De tijd van de Moby Dick was 1:36:04. |
||||