Kaagrace met brokken.

12 juni 2010.
De Kaag, een mooi gebied met slootjes en meren in de buurt van Warmond, hoewel het daar knap kan waaien, laat de zon zich ook zien. Dit gebied was afgelopen zaterdag het toneel van een 18 kilometer lange roeirace.

Op weg naar de volgende wedstrijd.
	Voorbereiding van Pieter; Brood met Pindakaas!
Dat het daar flink kan waaien bleek ook deze zaterdag. De Wolter Huisman was de eerste sloep van de vereniging die daar ging roeien.
Er moest ’s ochtends gekraand worden en pas om 14.00 uur werd er gestart. Dus……..wachten!
	Dames en heren ploegen waren in deze wedstrijd gescheiden aan het roeien. Dames in de ochtend en de heren dus ’s middags.
Er werd gestart in groepen van 12 sloepen, dit betekende dus dat de Wolter Huisman samen met o.a. de ons zo bekende Azorean High en de Mercator zouden starten. Het plan was als volgt: na de start (die tegen de wind in was) zou er gelijk geprobeerd worden in het roer van de Azorean High te kruipen om zo van hun voordeel te ondervinden en de gedeeltes tegen de wind in toch op snelheid te kunnen blijven. Later in de wedstrijd, als er meer luwte zou zijn en de Wolter door haar geringe diepgang voordeel zou hebben in de ondiepten zou er geprobeerd worden in te halen. Om vervolgens op het lange stuk terug met de wind schuin van achter een goede snelheid opgebouwd kon worden om zo de genadeslag te geven.
Al snel bleek dat deze redenering toch iets te positief te zijn, bij de start bleek dat de wind van een dusdanige sterkte was dat de Wolter Huisman door haar geringe gewicht na elke slag veel snelheid verloor. De oplossing in dit soort situaties is dan heel eenvoudig: meer en kortere slagen maken. het slagtempo kon door de grote bladen en de lange riemen echter niet verwezenlijkt worden. De Azorean High nam al snel afstand en de Mercator roeide er ook vandoor, het bleek zelfs niet mogelijk te zijn om de houten kromhout whalers voor te blijven. Tot overmaat van ramp melde bakboord koproeier Albert Korf dat er een rare knak in zijn riem zat en dat deze op punt van breken stond. Dit zou een lekkere strop zijn aangezien wij nooit reserve riemen bij ons hebben. Waarom niet: onze riemen breken niet.
Hier roeit Albert nog maar de riem heeft al een knik gehad.
Onder deze winderige omstandigheden werd er door het Stroomgat en over de Dieperpoel geroeid en kwam er een klein stuk van c.a. 150 meter. Op dit stuk dat pal oost in ging waren de omstandigheden een stuk beter, met een iets minder harde wind die schuin van achter kwam ontwikkelde de Wolter Huisman opeens weer de snelheid die we van haar gewend waren en twee whalers konden ingehaald worden. Helaas was dit van korte duur omdat de koers weer gewijzigd moest worden. Nadat er over de Kever werd geroeid ging de tocht in een grote bocht om de Buurterpolder heen. Ook hier ging het steeds beter, maar nog steeds erg moeizaam door de uit verschillende richtingen komende windvlagen.
Nadat de polder gerond was zou de race verder over het meer voeren, hier begon het lange stuk waar we de schade in zouden gaan halen. Maar nadat de boei gerond was kwam het slechte nieuws: de riem van Albert Korf was definitief gebroken en hij moest noodgedwongen de race staken. Met nog maar 7 roeiers over ging de tocht verder, de wind echter was gedraaid zodat het verwachte voordeel van de windrichting uitbleef. Met een roeier minder bleek het toch te gortig te worden, de Wolter Huisman was niet meer op snelheid te krijgen. Eerder ingehaalde sloepen haalden de Wolter weer in en de achterste sloepen uit het startveld kwam steeds dichterbij. Ook deze twee boten, de Kaatje van Warmond en de Orkaan uit Harlingen, bleken niet te houden te zijn.
Albert Korf had al een tijdje in de kop gezeten zonder dat hij kon roeien. Stond dus helemaal stijf van de adrenaline, agressie en frustratie. Er is niets erger dan te moeten zien hoe je makkers zich helemaal kapot roeien en jij niets kan doen om ze te helpen. Besloten werd dan ook om hem te wisselen met Pieter Bakker, deze inval roeiers van het B team had tot dan toe een uitstekende wedstrijd geroeid maar het gebrek aan kilometers in de armen eiste zijn tol. Gelukkig bleek zijn stem niet aangetast en vanuit de boeg ging hij verder met het aanmoedigen van zijn teamgenoten.
Albert gewisseld met Pieter. Deze begon nu zijn stem te roeren. De roeiers werden zo van twee kanten aangemoedigd.
Het bleek echter allemaal niet meer te helpen, met 7 roeiers en al die wind was er niet meer uit te halen en er restte niets anders dan te proberen de Orkaan bij te houden en zo de wedstrijd uit te kunnen roeien. Even werd er nog geprobeerd de Orkaan in te halen maar dat zat er gewoon niet meer in. De race werd zo goed en zo kwaad als het ging uitgeroeid en de Wolter Huisman finishte in een tijd van ongeveer: 01:50:18.
Een 9e plek in de eerste Klasse Heren en een 31e plek in het Algemeen Klassement.
Voorop gesteld kan worden dat gezien de eerder behaalde resultaten het niet aan de roeiers zelf heeft gelegen. Maar met deze weersomstandigheden vraagt de Wolter Huisman om een andere techniek. Wij zijn nooit uitgeleerd, en zullen dat nooit zijn, vooral niet in deze dynamische sport.